Sábado 27 de abril ás 20.30

MOHAMA SAZ + MØURΔ O 27 DE ABRIL NO LICEO MUTANTE
Achega voluntaria entre 5€ e 10€
Portas 20.30, Concertos 21.00

Mohama Saz
Mohama Saz é unha banda formada en xullo de 2014 por Adrián Ceballos (Batería e voz; Melange, RIP KC, Novak, Javier Colis), Javier Alonso (Baglama Saz e voz; Novak, RIP KC, Richard Hell). Máis tarde a formación irase complementando con Arturo Pueyo (Clarinete e Saxo; Sur Quintet, Groovin’ Santa) e Sergio Ceballos (Baixo; RIP KC, Kropotkin Revival, Melange) e Rubén Mingo (percusión; Mopane e Sou Edipo).
Influencias:
A primeira inspiración motivada polo uso do baglama saz foi a música turca e o anadolu rock, con grupos como Baba Zula, Ersen, Erkin Koray, Orkestra of Spheres, Tinariwen, King Gizzard and theLizard Wizard ou Goat.

O seu último traballo ‘Viva el Rey’ (Nov 2018, Humo)
O universo de Mohama Saz está en expansión como o Cosmos. Como unha galaxia en crecemento anárquico, cada canción do disco vai na súa propia dirección, fiadas unicamente polo atrevemento e o son único da banda.
Os madrileños, que foron cuarteto e que son agora quinteto tras a incorporación de Rubén ás percusións, avanzan o seu exército ata Armenia (escóitese » Erzeroumi shororo») e de alí achégannos unha melodía popular que é puro néctar sonoro. Do outro lado do mundo evocan tamén ese » free jazz» aberrante de cando os negros fixeron dano ao poder, así como a outra cara dese movemento, o » spiritual jazz», tan onírico, visionario e acuoso na canción “ Nenúfar».
En “Viva o rei” hai Krautrock, » quejíos» flamencos, rock de Anatolia, pop progresivo, misticismos árabes e mixticismos varios, rompendo incluso o seu discurso oriental para dar vida a “Altiplano”, sexto corte onde traen a melancolía festiva de ándelos bolivianos (recrean “ Viday/ Putucun», cantigas populares andinas).
Con todo, Mohama Saz foxen a grandes zancadas do «xa feito» e do exercicio de estilo. Porque «Viva o rei» é un disco escuro, lúcido, alucinado e sobre todo dunha vangarda atemporal.

Vídeo: https://www.youtube.com/watch?v=KzMwFq2 EXT8

MØURΔ
Do precelta: marwo «morto», do grego: moira «destino», do
celta: mori «mar», mori- morwen «sirena», mahra «espírito».
Partindo de sons foráneos como a psicodelia e o rock progresivo, esta banda coruñesa reivindica o legado
druídico da cultura galega, que bebe directamente das tradicións pagás dos celtas, dos ritos e da mitoloxía da era precristiana. A súa adhesión ao terruño perfílase en trazos contundentes, sen renegar do folk pero distanciándose dos referentes esotéricos que, dun tempo para acó, convertéronse en lugares comúns dentro do xénero.

Nese sentido, a súa proposta musical inspírase no
enfrontamento entre o novo e o vello, evocando lendas
ancestrais que os sitúan nun territorio rural e inhóspito,
afastado das grandes urbes, da civilización e o seu dominio
tecnolóxico. Unha contorna agreste dominada pola presenza
da Natureza como ameaza literal e metafórica, un lugar
que alberga espíritos que axexan ao home, presenzas
perigosas e indefinidas que poden ter ata unha orixe
cósmica.

A medio camiño entre as atmosferas feéricas de Arthur
Machen e o lirismo de Eduardo Pondal, MØURΔ despregan
un aquelarre eléctrico que aspira ao transo e incítanos a bailar
ao redor da fogueira. A chamar ás portas dese
mundo subterráneo sobre o que camiñamos e que esquecemos. En certo xeito, ofrécennos unha chave que nos achega ao que somos e non queremos ver.

Vídeo – Eira: https://www.youtube.com/watch?v=ZwFhSZLC8 tw